AĞLAMA ANAM

Şafak       455          deriz

Vatanın her yerine göreve gideriz

Belki ozaman pusuya düşeriz

o zaman üzülme ağlama anam

 

Sen eğer ağlarsan anam

Bilki onların bayramıdır

Senin oğlun ölmediki şehit oldu

Ay yıldızlı bayrağa köle oldu

Üzülme anam vatan sağolsun

 

Kahpe kurşunlardan mayınlardan

Türk askeri korkmadiki anam

Sizin o gözyaşlarınızdan korktuğu kadar

Sen yatağında rahat uyu olurmu anam

 

Aslanlar gibi mehmetçikler yetişiyor

Temiz kalpli anaların ellerinde

Seve seve yüreyiğini ortaya koyarlar

Yeterki vatan sağolsun  anam

 

Halkım huzurlu ve mutlu olsun

Analar babalar rahat uyusun

Mehmetçik nöbette sizin için bekliyor anam

Ne mutlu ki bir şehit  annesisin

 

 

                                                                Yazan:Zekeriya KAYMA             

       

        

 

 

  ONU ÇOK SEVİYORDUM

 

Sana yazdığım bu şarkıda ağladım

Her satırında gözyaşıma boğuldum

Unutmadim seni attın içinden

Bu nasıl kader ki dayanamadım

 

Ölüme terk edilip bırakılsam bile

Alın yazısı deyip çile çeksem bile

Gururumu ayaklar altına alsan bile

Bilki senden vazgeçmeyeceğim

 

Bırakıp gittiğin günden beri

Halim perişan olmuş benim

Aynalara baktığımda ağlıyorum

Gücenme Allah’ım onu çok seviyorum

 

Acınacak hale geldim senin yüzünden

Saçlarım ağarmış yaşlandım erkenden

Berduş gibiyim ayakta duramazken

Onu çok seviyormuşum uzaktayken
YARAMI SARDIN

                               ZEKERİYA KAYMA

 

İnanmazdım artık aşka sevgiye

Hayal kurmazdım karşıma geçecek diye

Vazgeçmiştim bu dünya sevgisine

Çıktın karşıma yaramı sardın

 

Sevenin kaybetme korkusu hiç bitmez

Sevilenin kıskançlık sevdası bitmez

İleride nasıl hayatım olacak denilemez

Dünya hali desem de yarımı sardın

 

Hep seveceğim kişiyle yalnız yaşamak

Hiç kimsenin yaşamadığı bir yerde

Onunla mahşere kadar mücadele vermek

Beni kazandırdın yaramı sardın

 

Mutluluk gözlerine vuruyor karşımda

Sanki benle beraber yaşıyorsun

Çünkü nere gitsem yüreğimde yaşıyorsun

O güvensiz yürek yarasını sardın

ZEKERİYA KAYMA

HAYAT YIKAN KUL BIRAK PEŞİMİ

 

Sevgide eksik bir kavgam kalmış

Alışık olmadık yara oluşmuş

Bir ömür sensiz bahar yaşanmış

Hayat yıkan kul bırak peşimi

 

Güvensiz hayatmış meğerse aşkı

Oyalamakmış mazlum insanı

Aldatan sahte şeytan bakışları

Hayal yıkan kul bırak peşimi

 

Beni elde ettin biliyorum yalan aşkınla

Talihsiz bahtsiz kara talihimden

Yeni açan çiçek gibi gülümsemeyle sana

Hayat yıkan kul bırak peşimi

ZEKERİYA KAYMA

SANMAKİ YALNIZSIN

 

Düşünme arkana bakmadan git

Güven bana bitanem sevgime

Gelişini dört gözle bekliyecem

      Uzakta da sanma ki yalnızsın begülüm

 

Sevgimi dört duvar arasına kapattım

Ne yapsam da o odadan kurtulamadım

Uzakta olsanda gölgenle peşindeyim

Sanma ki yalnızsın başka memlekette

 

Kaldım tükendim bu aşktan

Yürek acısı tak etti yanmaktan

Gel artık kurtar beni yalnızlıktan

Yetim bırakma gecelerde karanlıktan

 

 

                   YAZAN: ZEKERİYA KAYMA

                          08.03.2008

                           PERŞEMBE

 

 

YALNIZ ŞAİR

 

Mecnun misali yazarım satırlarımda

Gece gündüz düşünürüm bu sandalda

Belki duyurmak isterim yazdıklarımla

Bu tahlilsiz ıssız deniz kenarında

 

 

Kim bilir beni için benim için şans

Yolun kenarında biri geçsede okusun diye

Ya başarım olur bu yolda yükselişimde

Ya da son umudum sönmüş olur kafamda

 

Çağa yetişemiyorum bu halimle

Yaşımdan dolayı eski kafalıkla

Başarısızlık geçiyor acı hayat zulmüyle

Belki kazanırım anılmayı mezarımın taşında

Yazdığım çileli dörtlükle

                            YAZAN

                     ZEKERİYA KAYMA

                                              09.07.2008      

 

                                Kader  mi ki

               Doğduğum günden beri

                      Aklıma takılırdı hep

                         İnsanın çektiği çile

                          Kader mi ki

 

                                         Zor olan nedir ki

                                         Nedirki dünyada

                                        Fakirin yaşam savaşı

                                       Zenginin ise en üst olmak

                             

                                            İnsanlar niye eşit sayılmıyor

                                            Niye birlik içinde olmasın

                                           Bunun tek bir açıklaması ise

                                           Kaderdir  çekilir

              

                                                   Ömür çizgisi boyunca

                                                   Hep dünya malı için uğraşırız

                                                   Ne zaman aklımıza geliyor ki

                                                   Yaşlandığımızda öteki dünya aklımıza

                                                                     

                                                     İnsan oğlu cennete

                                                 Zenginliğinden fakirliğinden değil  

                                             Amelleriyle ve kefeniyle gidecek

                                                Çizilen her şey kaderdir

 

 

 kendime düşmanım

 

 

bir yolculuk düşmüş bahtıma

  engel olamadım kara bahtıma

  adım yazılmış selçukluya

 ailesiz kaldığım yalnızlığımda

 

suskunluğum isyan ettiriyor bana

belliki oda sıkılmış suskun hayatımdan

dönerim kendi etrafımda hergün

semazenler gibi olduğum yerde

 

burnumda tütüyor yeşil bursam

hasretim o yaşam toprağına

tutulmaz oldu artık sabır taşım

geç artık geç günler özledim

   

her sabah uyandığımda bir gülümseme

sevinci ile bir gün daha geçti diye

bir de güneş vurdumu tenime

perdeyi açtığımda mutuluk abidesi gibiyim

 

o zaman ışıl ışıl bakarım o güzel güne

bir de memleketten bir telefon geldimi

gülücükler saçarım, tanıyan herkese

yendim seni gurbet artık yendim